De weg is weg, maar Tsjechische zender(vogel) wel gevonden!
Voor het onderzoek naar de stopovergebieden in Noord-Afrika gaat voor de tweede keer dit jaar een onderzoeksteam van GKA naar Oost-Marokko, ditmaal om de najaarsomstandigheden in kaart te brengen. Om de paar dagen delen we hun bevindingen en avonturen.
20-september-2024 – Wat hebben we veel beleefd de laatste dagen! Vanuit het gebied van Herman zijn we verder naar het zuiden en daarna zuidwesten gereden en we hebben inmiddels aardig wat prooitransecten geteld.
Tijdens het rijden doen we ook altijd een roofvogeltelling. Helaas valt het tegen hoeveel roofvogels we zien, we hadden zelfs een dag waarop we geen enkele tegen kwamen. En de laatste drie dagen helemaal geen grauwe kiekendieven, wel bruine gelukkig. Maar natuurlijk genieten we ook van andere soorten zoals slangenarenden en vandaag een havikarend!
Autoroute
Met onze planning lopen we iets achter. Hoe dat komt? Vanaf vlakbij Figuig wilden we pal naar het westen rijden naar Mengoub. Op deze route ligt telpunt 50. De weg die op de kaart en GoogleMaps als verharde weg ingetekend stond bleek helaas slechts een zandweg. ’s Avonds waren we deze al ingereden en bouwden na tien kilometer ons kamp op. De volgende ochtend reden we enthousiast verder, het was een schitterende omgeving. Maar al snel bleek dat de weg eigenlijk geen weg genoemd kon worden. Keer op keer moesten we vloedvlaktes en wadi’s oversteken die door de overstromingen vorige week uitgesleten waren. We kwamen maar langzaam voorwaarts en toen we een breder pad langs een soort dijkje zagen werden we heel blij. Tot we aangehouden werden door militairen. Helemaal geconcentreerd op het vinden van passeerbare wadi oversteken hadden we helemaal niet door dat we maar enkele kilometers van de grens van Algerije waren! Na controle van onze paspoorten mochten we weer verder, maar helaas niet langs de dijk… De weg die we nu volgden voerde ons meer naar het noordwesten en uiteindelijk kwamen we uit op de verharde weg tussen Bouarfa en Mengoub. Wat een opluchting. Voor circa 50 kilometer waren we meer dan 5 uur aan het rijden geweest! En we waren niet eens bij punt 50 uitgekomen. Die is dus voor altijd geschrapt!
Woestijntapuit
Temmincks strandleeuwerik
Westelijke rouwtapuit
Potentiele prooi (mooi!)
Havikarend
Weer op het goede pad vervolgden we onze weg naar het zuidwesten om de zender van een Tsjechische vogel te zoeken die in april tijdens de voorjaarstrek was overleden. Door de vertraging haalden we dat die dag niet, maar redden we het net naar Boudnib waar ons een grote verrassing wachtte; een camping! Wat was het heerlijk om na dagen in het veld een douche te kunnen nemen en daarna verwend te worden met een overheerlijke tajine. De volgende dag na het ontbijt vertrokken we weer van camping “Rekkam Boudnib ” en vervolgden we onze route naar Rissani ten zuiden van Erfout. Dit is een toeristische route met waanzinnige bergen en oases langs een rivier in een vallei. Aangekomen in het gebied van de Tsjechische zendervogel zagen we dat de locatie in een kleinschalig landbouwgebied met vrij veel palmbomen lag. Na een stukje lopen begonnen we te zoeken en het duurde maar vijf minuten toen riep Toni “hier is ‘ie!”. De restanten van het mannetje met de zender lagen onder een dadelpalm, een vleugel en de poten misten, maar we konden helaas niet vaststellen waarom de vogel hier overleden was.
Fotograaf Raymond
Wind voor de bui uit
Vallei bij Erfout
Ontbijt!
Gebied dode zenderkiek
Toni heeft de dode Tsjechische kiek gevonden!
Groene pad
Weg is weg
Weg in aanleg
Echte weg
Blij met ons succes reden we terug naar Erfout om dit te vieren met een restaurantbezoek. Om een lang verhaal kort te maken, we zijn in een toeristenval getrapt: heel lang wachten op zeer middelmatig eten voor een te hoge prijs. Eindelijk weer onderweg was dit snel vergeten, we reden op een adembenemende route door het Atlasgebergte richting Gourrama. Onderweg begon het steeds harder te waaien en zagen we in de verte al onweer. Aangekomen op onze bestemming bouwden we snel de tenten op. Maar goed ook, de volgende uren tot middernacht zaten we in de auto onder heftige onweersbuien. Ondanks een korte nacht hadden we vandaag een schitterende dag en hebben op zeven locaties tellingen gedaan! Hopelijk zien we morgen weer eens een grauwe kiekendief!
Het onderzoek naar stopovergebieden wordt ondersteund door de Deutsche Wiltier Stiftung. De expeditie naar Oost-Marokko in september 2024 wordt mede mogelijk gemaakt door het Huib Kluijver Fonds en dankzij donaties aan Grauwe Kiekendief – Kenniscentrum Akkervogels. Extra donaties zijn overigens nog zeer welkom!