27-februari-2025 – Denk je aan GKA, dan denk je aan Madeleine Postma, en andersom. Een GKA zonder Madeleine is gewoon helemaal niet voor te stellen! Toch gaat Madeleine ons na maar liefst 15 trouwe dienstjaren verlaten. Ze gaat op zoek naar een andere uitdaging met misschien iets minder hectiek en stress van het altijd maar ‘aan moeten staan’ voor de kiekendievenbescherming. Een moedig besluit om een organisatie die je zo aan het hart ligt te verlaten!
Er zijn ontelbare aantallen kilometers gereden, ontelbare uren gepost, ontelbare aantallen kooien en stroomhekken geplaatst (en na het broedseizoen weer opgeruimd), en ontelbare telefoontjes en Whatsapp berichtjes geweest. Maar er zijn dan ook ontelbare aantallen jonge grauwe kiekendieven beschermd (en in het kielzog daarvan ook bruine-, blauwe- en steppekiekendieven)! Madeleine neemt afscheid als nationaal recordhouder kiekendievenbeschermer en zal dat nog wel een tijdje blijven.
Met het vertrek van Madeleine raken we een enorm betrokken en bevlogen collega kwijt. Met haar lange staat van dienst heeft ze een hoop ontwikkelingen in de organisatie meegemaakt. GKA heeft zich ontwikkeld van een activistisch luis-in-de-pels clubje tot de gedegen kennisorganisatie voor akkernatuur die we nu zijn. En in die ontwikkeling heeft Madeleine zelf ook een grote rol gespeeld.
Het zou Madeleine tekortdoen om haar alleen te herinneren als iemand die nesten van kiekendieven beschermde. Ze begeleidde studenten en vrijwilligers, onderhield contacten met allerlei betrokkenen, gaf lezingen, organiseerde teldagen, pluisdagen en andere bijeenkomsten. Hierbij bleef ze maar auto’s in- en uitladen voor stands en stond op bijeenkomsten de hele dag met mensen te praten, zonder aan zichzelf te denken of ze misschien even iets moest eten of drinken. Laat staan zelf een lezing te bezoeken op de Sovondag (geen tijd voor!). Daarnaast deed ze project – en subsidieaanvragen, schreef ze rapporten, redigeerde ze teksten, deed de opmaak van rapportages – soms tot diep in de nachtelijke uurtjes – en zo nog veel meer. Een echte duizendpoot dus. Wat een betrokkenheid en dat allemaal zonder zichzelf op de borst te kloppen, juist liever bescheiden wat meer op de achtergrond.
Ongelofelijk hoe Madeleine altijd overal aan dacht en oog voor detail had. Een groot organisatietalent, waarin je haar voorgeschiedenis als schooljuf kon herkennen. Ondanks de duizend dingen waar ze altijd mee bezig was kon je haar altijd even bellen voor een vraag, om een leuke waarneming te delen of als je even je frustratie kwijt wilde. En daarbij hebben we het ook altijd enorm leuk gehad. Het was altijd gezellig en we hebben verschrikkelijk veel gelachen. Maar ja, je maakt dan ook nogal wat mee…
Het mag duidelijk zijn dat Madeleine eigenlijk onvervangbaar is, maar we gaan ons best doen al haar taken op een zo goed mogelijke manier op te pakken en het beschermingswerk een zo goed mogelijk gevolg aan te geven. We gaan Madeleine heel erg missen, maar hopen haar nog vaak tegen te komen en wensen haar alle goeds voor de toekomst!!