05-jun-2020 Zodra een gezenderd wulpenkuiken wordt terug gevonden komen de liniaal en weegschaal tevoorschijn om lichaamsgewicht en vleugellengte te meten. Beide maten zeggen iets over de ontwikkeling en groei van de jonge vogels. Dit jaar lijkt het erop dat de kuikens op dezelfde leeftijd lichter zijn dan vorig jaar. Niet gek, als we naar de verhalen luisteren over grutto’s en kieviten die het door de droogt en gebrek aan voedsel niet redden. Interessant natuurlijk ook om aan de hand van de verzamelde gegevens uit te zoeken of dit gewichtsverschil komt doordat de kuikens minder reserves hebben of ook daadwerkelijk kleiner zijn (vleugellengte).

Gelukkig blijken de wulpenkuikens prima in staat ecologische barrières te doorbreken en om te gaan met bijzondere omstandigheden zoals stagiaire Annemarie Loof onlangs ontdekte.

Wulpenkuikens laten zich niet tegenhouden door autoweg of sloot door stagiaire Annemarie Loof

Langs de N34, oftewel de ‘Hunebed Highway’ die door Drenthe loopt, vond ik op 4 mei een wulpennest in grasland, met daarin bebroede eieren. Elf dagen later kwam het nest uit. Drie kleine wulpjes werden door Henk Jan geringd, waarvan één gezenderd werd. De dagen daarna bleef ik de jongen volgen. Twee jongen overleefden de eerste week helaas niet en na een tijdje was ook het zenderjong niet meer te vinden. De oudervogels liepen niet meer op het perceel, dus werd de conclusie getrokken dat het ze niet gelukt was jongen groot te brengen. Wanneer duidelijk wordt dat het zenderjong er niet meer is, wordt de omgeving goed afgezocht. Als het zenderjong of de zender wordt gevonden, is er bekend wat er met dit jong gebeurd is. Deze gegevens worden bijgehouden en geven zo een beeld van de sterfteoorzaken van de kuikens. Afgelopen woensdag ging ik daarom op zoek naar het zenderjong. Een deel van de omgeving had ik al gehad en nog geen enkele keer had ik een signaal ontvangen. Ik parkeerde mijn auto in de berm om een grote houtwal met bomen af te lopen. Na een paar minuutjes lopen stond ik stil, in de verte had ik signaal. Met stevige pas vervolgde ik mijn zoektocht. Om een duidelijker signaal te krijgen wilde ik wat hoger staan, dus liep ik de akker op die achter de houtwal lag. Het signaal werd steeds sterker en tot mijn grote verbazing hoorde ik een volwassen wulp alarmeren. Nadat ik een spoor van de trekker had gevonden, liep ik verder de akker op. De oudervogels vlogen luid roepend op en het signaal bleef sterker worden. Tot mijn grote verbazing vond ik daar het zenderjong op gemaaid grasland, aan de andere kant van de N34. Dolgelukkig dat het kuiken nog leefde heb ik het gewogen en gemeten.

De volgende dag was het tijd om een zenderjong bij Dalerveen op te zoeken. Na een tijdje vond ik hem of haar in kruidenrijke vegetatie langs een sloot. Nadat ik het jong gemeten en gewogen had, zette ik het terug om mijn spullen op te ruimen en weer verder te gaan. Net toen ik weg wilde lopen, hoorde ik geritsel en een zachte plons. Toen ik zag dat het kuiken te water was gegaan pakte ik gauw mijn telefoon, om dit filmpje te maken. Het jong zwom naar de overkant en zocht daar naar een goed plekje om weer aan land te gaan. Niet veel later verdween hij tussen de aardappelplanten op het bouwland.

De bescherming van en het onderzoek naar de wulp in Drenthe is in samenwerking met Landschapsbeheer Drenthe en met de onmisbare hulp van de vrijwilligers van de Wulpenbrigade en financieel gesteund door provincie Drenthe en het Prins Bernhard Cultuurfonds.