Patrijzen monitoren bij Muntendam

Patrijzen monitoren in Muntendam

door Erik Koning

Sinds het voorjaar van 2019 ben ik begonnen met het monitoren van de patrijzen in de polders tussen Zuidbroek en Muntendam. Regelmatig doorkruis ik het gebied en bewonder het werk van Peter Harry Mulder (Boerenbuitengebied).

Ik begon het gebied goed te leren kennen door mij aan te melden als teller voor winterveldjes bij GKA. Niet zelden ging ik samen met mijn zoontje op pad met wie ik dan altijd grappige en soms spannende momenten beleefde. We vulden elkaar altijd snel aan en hij lette weer op hele andere details dan ik. Beiden gewapend met een verrekijker trokken we graag de polders in. Toen hij een paar jaar oud was pakte hij zijn laarsjes automatisch als ik mijn verrekijker uit de kast haalde en vroeg hij vol verwachting “polder?”

Na een reis van een half jaar door Zuid-Amerika in 2018, mailde ik de GKA, vanuit de diepe jungle, dat ik me zorgen maakte om de patrijs

Na een reis van een half jaar door Zuid-Amerika in 2018, mailde ik GKA, vanuit de diepe jungle, dat ik me zorgen maakte om de patrijs en graag deze soort wilde monitoren bij mijn terugkeer. Gezien de dynamiek in de polders lagen er zeker kansen de soort voor dit deel van Groningen te behouden.

Terug in Nederland, midden februari 2019, kon ik niet wachten om te beginnen. Mijn zoontje, inmiddels zeven, mocht soms ‘s avonds mee om patrijzen te tellen. Bij voorkeur op vrijdag dan kon hij wat langer opblijven en alleen dat al maakte het een bijzonder moment. Zo enthousiast als ik kon reageren op een patrijs, zo blij en verheugd keek hij er ook naar uit.

Intussen heeft hij een telboekje en zoekkaarten en weet prima de patrijs te herkennen. Op school heeft hij erover verteld, en nog altijd loopt hij dapper samen met mij langs de randen van de akkers en is goed geïnstrueerd. “Niet op het land van de boer lopen,” is iets wat ik met enige regelmaat herhaal en achter mij hoor ik dan zoiets als; “jahaaa papaa.”

Het is bijzonder om ‘s avonds door de velden te lopen. Het is er dan lekker rustig en soms wordt je opgeschrikt door een ree die wegrent of een fazant die plotseling opvliegt. Begin maart was het nog best koud en als ik dan langs de lange, overwegend kale akkers liep en weer stopte om de patrijzen lokroep af te spelen, was ik blij even weer in de auto te kunnen zitten en mezelf op te warmen met een bakje koffie. Desalniettemin heb ik het ervoor over gehad en is er veel werk verzet om de patrijs te beschermen en te behouden. Vergeleken met een rapport uit 2015 kan ik concluderen dat het aantal patrijzen niet verder is afgenomen en zie ik met de maatregelen die nog komen (o.a. keverbanken en strokenteelt) de toekomst positief tegemoet.